Dla Katarzynki druga matka była tylko niedobrą macochą, która nie zważając na nic, wykorzystywała ją do wszelkich prac w domu i gospodarstwie.

 Pomimo trudnego dzieciństwa, Katarzynka nauczyła się modlić i odtąd każdą wolną chwilę poświęcała na modlitwę, prosząc szczególnie o nawrócenie ojca, który często przychodził do domu pijany i bił własne dzieci.

Jej modlitwy zostały z czasem wysłuchane - ojciec nawrócił się i przed śmiercią wstąpił nawet do III zakonu Świętego Franciszka 

     Chrzest św. i I Komunię św. przyjęła w parafialnym kościele Wszystkich Świętych w Pszczynie. Była najmłodszym z sześciorga dzieci. Po ukończeniu pierwszego roku życia umiera matka. Ojciec żeni się po raz drugi. Katarzynka ma trudne dzieciństwo. Nie kochana przez macochę, bita często przez ojca alkoholika, całą siłę czerpie z modlitwy. W szkole trzyklasowej wykorzystywana, pogardzana i wyśmiewana przez innych, uczy się pokornie dźwigać ciężkie brzemię krzyża, które w zjednoczeniu ze Zbawicielem nabiera lekkości. Jak to możliwe, żeby tak małe dziecko umiało znajdować pociechę i pomoc w modlitwie? Pewne znaki wskazują, iż od wczesnego dzieciństwa ma kontakt z Niebem. Gdy miała 10 lat, w pewien mroźny wieczór ojciec wyrzucił jaz domu. Biegnąc boso po śniegu, znalazła się przed przydrożnym krzyżem. Tam usłyszała głos:

„ Czego chcesz córeczko ode Mnie "? 

Odpowiedziała:

„Dobry Jezu, chcę, aby ojciec nawrócił się, nie pił wódki i nie bił nas dzieci".

„Moje dziecko, idź do domu, ojciec twój nawróci się".

Wracając powtarzała te słowa: „ Ojciec mój nawróci się".

Pewnego razu siedząc na leśnym pniaku słyszy skierowane do sie­bie słowa Dzieciątka Jezus:

„Będziesz długo żyć na ziemi i będziesz bardzo cierpieć, ale ty to przetrwasz".

I rzeczywiście, jej życie było jednym pasmem cierpienia, często skrapianego łzami.